Uw bijdrage maakt het verschil!

Wij kunnen ons werk doen dankzij gulle donaties van fondsen en particulieren. Vindt u ons werk belangrijk voor de Nederlandse samenleving? Word dan ook donateur van de Stichting. Meer informatie
#Levensbeschouwing

Het lintenritueel

Ukediene Schulp, Schulp Uitvaarten en ambassadeur van het Landelijk Expertisecentrum Sterven

25 maart 2018

2 minuten lees tijd

Het lintenritueel

De beeldtaal uit de Bijbel duidt het geheim van het stervensproces aan de hand van het Zilveren Koord. De exacte tekst uit Prediker 12: 6-7 is als volgt: ‘voordat het Zilveren Koord losgemaakt en de gouden lamp verbroken wordt, voordat de kruik bij de bron verbrijzeld en het scheprad in de put verbroken wordt en het stof wederkeert tot de Aarde, zoals het geweest is en de Geest wederkeert tot God, die hem geschonken heeft’.
Het Zilveren Koord rafelt uiteen en laat zien dat het ‘stoffelijke’ een andere weg gaat dan het ‘geestelijke’. Het onsterfelijke, de ‘geest’ keert terug tot God, terwijl het stoffelijke wederkeert tot het stof der Aarde.

Deze oeroude traditie uit het Christen-, en Jodendom is vertaald naar een hedendaags afscheidsritueel t.w. het Lintenritueel. Het geheim van het Lintenritueel is niet het loslaten van een verbinding, maar veelmeer het anders vasthouden. In de seculiere en spirituele tradities laat de ‘ziel’ het lichaam los. Wat vaststaat is dat met het doodgaan afscheid wordt genomen van het lichaam van de overledene en de verbinding met de ‘ziel’ blijft.

Hoe het ritueel werkt? Linten kunnen beschreven worden met teksten of kunnen worden versierd. De uiteinden worden -samengebonden- in de handen van de overledene gelegd en de linten hangen over de rand van de kist. Bij het laatste afscheid worden de linten weliswaar doorgeknipt, maar de verbinding blijft bewaard.

De foto hierboven laat de handen zien die met elkaar in verbinding zijn. Oma heeft tot aan haar dood gebreid. Honderden mutsjes zijn door haar dochters naar instellingen gebracht, naar kledingbanken of meegegeven voor hulp aan vluchtelingenkampen. In de handen van oma liggen acht kaartjes met lieve afscheidswoorden met daaraan vastgeknoopt de koorden van ‘haar’ wol. De kleinkinderen hebben de koorden gemaakt die soms doordrenkt werden met tranen. Maar wat heeft het hen geholpen om ‘handen en voeten’ te geven aan het komende afscheid van hun dierbare oma. Zo hebben zij het afscheid echt doorleeft. Bij het laatste afscheid hebben zij de koorden wol doorgeknipt. De handgeschreven kaartjes, vastgeknoopt aan de wollen koorden blijven voor altijd bij oma, de andere uiteinden houden de kleinkinderen bij zich als dierbare herinnering. Het koord is weliswaar verbroken, maar de verbinding blijft bewaard.

Bezoek hier de website van Ukediene Schulp.

Schrijf u in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte.